ដោយ ឡេង ម៉ាលី
2015-10-02 rfa
ស្ត្រីវ័យចំណាស់មានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃនៅឃុំសឿ ស្រុកមង្គលបុរី
ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់វិទ្យុអាស៊ីសេរី
កាលពីថ្ងៃទី២១ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥។
RFA/Uon Chhin
|
ថ្ងៃទី១ តុលា ឆ្នាំ២០១៥ គឺជាទិវាមនុស្សចាស់អន្តរជាតិ ដែលប្រទេសនានាលើកពិភពលោកប្រារព្ធធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ អ្នកនយោបាយនៅប្រទេសជាច្រើន និងនៅប្រទេសកម្ពុជា តែងធ្វើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍បង្ហាញពីការដឹងគុណ និងលើកស្ទួយមនុស្សចាស់។ ទោះជាបែបនេះក្ដី ក្រុមមនុស្សចាស់នៅតែយល់ថា មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ។
មនុស្សចាស់នៅកម្ពុជា មួយចំនួននៅតែយល់ថា សង្គម និងរដ្ឋនៅមិនទាន់យកចិត្តទុកដាក់ពួកគាត់ឱ្យបានប្រសើរនៅឡើយទេ។
ទីប្រឹក្សា សមាគមសាមគ្គីធម៌ជួយចាស់ជរា នៅស្រុកថ្មគោល ខេត្តបាត់ដំបង លោក ពៅ ប៊ុនជី ថ្លែងថា មនុស្សចាស់នៅក្នុងសហគមន៍របស់លោកនៅតែរងទុក្ខវេទនា និងខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ដិតដល់ ជាពិសេស មនុស្សចាស់ដែលគ្មានអ្នកទីពឹង៖ «ដូចប្រទេសថៃ គេមិនត្រឹមតែមានទីកន្លែងចិញ្ចឹមមនុស្សចាស់ទេ គេមានការព្យាបាលដោយត្រឹមត្រូវ ហើយមានទីជម្រកសម្រាប់មនុស្សចាស់ណាដែលគ្មានទីពឹង។ ដល់មកខ្មែរយើងនេះ មនុស្សចាស់ហ្នឹងគេមិនសូវរវីរវល់ទេ។ គេបោះបង់មនុស្សចាស់តាំងពីសម័យនេះទៅហើយ ទម្រាំដល់តំណក្រោយទៀត មិនដឹងជាមនុស្សចាស់ល្ហេមល្ហាមប៉ុណ្ណាទេ បើគេអត់យកចិត្តទុកដាក់»។
មនុស្សចាស់ជរានៅឃុំសឿ ស្រុកមង្គលបុរី ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ រូបថតថ្ងៃទី២១ កញ្ញា ឆ្នាំក២០១៥។ RFA/Uon Chhin |
ទោះបីជាបែបនេះក្ដី លោក ប៊ុនជី នៅតែខំព្យាយាមរំលឹកទិវាមនុស្សចាស់អន្តរជាតិ នៅថ្ងៃទី១ តុលា នេះ ដើម្បីទាញការចាប់អារម្មណ៍ពីសង្គមឱ្យគិតគូរឧបត្ថម្ភដល់មនុស្ស ចាស់កម្ពុជា ដែលកំពុងរស់នៅដោយលំបាកលំបិន។ លោកមានប្រសាសន៍ថា មនុស្សចាស់ជាអ្នកផ្ដើមបង្កើតអ្វីច្រើនយ៉ាងសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ ក្រោយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ៖ «ធ្វើឱ្យតែមានទៅ ព្រោះសូម្បីតែកូនក្មេងវាចេះរៀបចំទិវាកុមារទិវាអី ហើយមនុស្សចាស់គាត់មានគុណបំណាច់លើប្រទេសជាតិដែរ គាត់ជាអ្នកថែរក្សាវប្បធម៌អក្សរសាស្ត្របូរណភាពទឹកដីអីសព្វគ្រប់ បែរទៅជាគាត់ហ្នឹង អត់គុណសម្បត្តិអ្វីទាំងអស់ ដែលគាត់ខំធ្វើស្រែចម្ការ ភ្ជួររាស់ដាំដុះបង្កបង្កើនផលឱ្យរដ្ឋមានពិសាបរិភោគទាំងអស់គ្នា ហ្នឹង បែរជាទៅបំភ្លេចគាត់។ ម៉េចៗ ក៏ឱ្យឮសំឡេងមនុស្សចាស់ខ្លះ ដែលត្អូញត្អែរពីរឿងក្រីក្ររបស់គាត់ផង»។
លោក អំពាវនាវដល់សហគមន៍ជាតិ និងអន្តរជាតិឱ្យរួមគ្នាជួយដោះស្រាយបញ្ហានេះឱ្យបានប្រសើរឡើង៖ «មិនមែនខ្ញុំ អំពាវនាវនេះសម្រាប់តែសមាគមថ្មគោលទេ គឺនរណានៅខេត្តណាស្រុកណា ជួយនៅតំបន់រៀងខ្លួន ទីក្រុង ឃុំ ស្រុក ឬខេត្តរបស់ខ្លួនរស់នៅអ៊ីចឹងទៅ ឱ្យចាស់ៗ ហ្នឹងមានសង្ឃឹមក្នុងការរស់នៅបានអាយុវែងបន្តិច។ បើបណ្ដោយដូចសព្វថ្ងៃនេះ កន្លែងខ្លះគាត់សឹងតែថាបានបាយខ្វះម្ហូបទេ។ ជួនកាលគាត់ទិញថ្នាំអស់លុយទៅ គាត់សុខចិត្តអត់បាយក៏មានដែរ ព្រោះដូចគាត់លើសឈាមអី ឈាមកំពុងឡើង តែអត់ថ្នាំលេបមុខជាស្លាប់ហើយ ពីព្រោះឈាមវាចេះតែឡើងៗ ដល់កម្រិតទៅ ធ្វើឱ្យគាំងស្លាប់មួយចំហៀងខ្លួន។ ខ្លះទៅពិការអវយវៈទាំងពីរ ដេកនៅនឹងកន្ទេលស្លាប់ទៅ»។
ទាក់ទង នឹងបញ្ហាមនុស្សចាស់នេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា លោក តូច ចាន់នី មានប្រសាសន៍ថា ក្នុងទិសដៅគិតគូរដល់មនុស្សនៅកម្ពុជា ក្រសួងជួយបង្កើតសមាគមជួយមនុស្សចាស់បានជាង ៣០០សមាគមហើយរហូតមកដល់ពេលនេះ ក៏ប៉ុន្តែក្រសួងមិនទាន់ថវិកា ឬជំនួយអ្វីសម្រាប់ជួយដល់ពួកគាត់ទេ៖ «ដំបូងយើងជួយគាត់អ៊ីចឹង ហើយទៅយើងឱ្យគាត់ដើរ តែយើងតាមមើលថា គាត់មានបញ្ហាអីយើងអាចជួយបាន។ ដូចសមាគមខ្លះគាត់រាងទន់ខ្សោយ យើងជួយមួយខែដប់ម៉ឺនតាមលទ្ធភាព ព្រោះសមាគមច្រើន ហើយយើងមិនអាចជួយគ្រប់ទេ។ សមាគមខ្លះ អ្នកដែលចូលរួមហ្នឹងមិនមែនមនុស្សចាស់ខ្លះប្រាកដថាគាត់ក្រទេ។ អ៊ីចឹងសមាគមខ្លះគាត់មានធនធានរបស់គាត់ មនុស្សាចាស់ដែលចូលជាសមាជិកហ្នឹង សុទ្ធតែមានជីវភាពធូរធារ។ អ៊ីចឹងគាត់អាចជួយសមាគមរបស់គាត់។ គាត់ជួយគ្នាគាត់ក្នុងសមាគមហ្នឹង។ តែសមាគមនៅតាមជនបទដាច់ស្រយាលខ្លះ ភាគច្រើនគាត់ក្រ យើងត្រូវជួយ។ ដូចសមាគមខ្លះនៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ ខ្ញុំបានជួយមួយខែដប់ម៉ឺនរៀល សម្រាប់ឱ្យសមាគមគាត់ដំណើរការការងាររដ្ឋបាលអី»។
ក្រៅ ពីនេះ អង្គការជួយមនុស្សចាស់មិនមែនរដ្ឋាភិបាល ដែលមានឈ្មោះ ហិលភ៍ អេជ កម្ពុជា (Help Age) បានបង្កើតសមាគមជួយមនុស្សជាង ១៤០សមាគម នៅក្នុងខេត្តពីរ គឺខេត្តបាត់ដំបង និងបន្ទាយមានជ័យ។
ឆ្លើយ តបនឹងការលើកឡើងរបស់លោក ពៅ ប៊ុនជី លោក តូច ចាន់នី បញ្ជាក់ថា ក្រសួងសង្គមកិច្ចមិនបានជួយដល់សមាគមមនុស្សចាស់នៅខេត្តនោះទេ ដោយសារមានអង្គការ ហិលភ៍ អេជ កម្ពុជា ធ្វើការនៅខេត្តទាំងពីរនោះ។ ទន្ទឹមគ្នានេះដែរ លោកថាក្រសួងកំពុងកែលម្អគោលនយោបាយមនុស្សឱ្យល្អប្រសើរ។ ក្នុងនោះក្រសួងគ្រោងបង្កើតសមាគមមនុស្សចំនួន ៣០០ទៀតនៅឆ្នាំ២០១៦ ដោយមានថវិកាជួយទំនុកបម្រុងផង៖ «១៤០អង្គការហ្នឹង គឺ ហិលភ៍ អេជ ធ្វើនៅបាត់ដំបង និងបន្ទាយមានជ័យ។ អ៊ីចឹងខាងក្រសួងធ្វើនៅខេត្តផ្សេងៗ អង្គការធ្វើនៅខេត្តពីរហ្នឹង ១៤០។ អ៊ីចឹងគាត់និយាយអ៊ីចឹងក៏ត្រូវដែរ ព្រោះអីខ្ញុំអត់បានទៅទេ ដោយសារមានអង្គការ ហិលភ៍ អេជ គាត់នៅទីនោះហើយ គាត់បង្កើតនៅទីនោះហើយ។ អ៊ីចឹងយើងទុកលទ្ធភាពឱ្យគាត់បង្កើត យើងទៅខេត្តផ្សេងៗ ដែលអត់ទាន់មានអង្គការណាទៅដល់»។
ទន្ទឹមគ្នានេះដែរ លោកថា ក្រសួងកំពុងកែលម្អគោលនយោបាយមនុស្សឱ្យល្អប្រសើរ។ ក្នុងនោះក្រសួងគ្រោងបង្កើតសមាគមមនុស្សចាស់ចំនួន ៣០០ទៀត នៅឆ្នាំ២០១៦ ដោយមានថវិកាជួយទំនុកបម្រុងផង៖ «២០១៦ ហ្នឹងមានគម្រោងមួយធំណាស់ សម្រាប់ស្នើសុំទៅក្រសួងហិរញ្ញវត្ថុ ដើម្បីឱ្យគាត់គាំទ្រដូចខ្ញុំថា ២០១៦ យើងបង្កើតសមាគម ៣០០ ទៀត ហើយ ៣០០សមាគមលើកក្រោយហ្នឹង ពេលចាប់ផ្ដើមបង្កើតយើងជួយថវិកាគាត់បួនលានរៀល ដើម្បីឱ្យគាត់ដំណើរការតែម្ដង។ អ៊ីចឹងកម្មវិធីសម្រាប់ ២០១៦ ច្រើនណាស់!»។
របាយការណ៍អង្គការសុខភាពពិភពលោកបង្ហាញ ថា មនុស្សចាស់ដែលមានអាយុចាប់ពី ៦០ឆ្នាំឡើងទៅ មានចំនួនប្រមាណ ៦០០លាននាក់ នៅទូទាំងសកលលោកបច្ចុប្បន្ននេះ។ អង្គការនេះប្រមើលឃើញថា ចំនួនមនុស្សចាស់ដែលមានអាយុចាប់ពី ៦០ឆ្នាំឡើងទៅ នឹងកើនដល់ ២ពាន់លាននាក់នៅឆ្នាំ២០៥០។ ចំនួនមនុស្សចាស់ភាគច្រើនលើសលប់ គឺរស់នៅប្រទេសដែលកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។
ស្ថិតិ របស់ក្រសួងផែនការ ឆ្នាំ២០០៨ បង្ហាញថា ចំនួនមនុស្សចាស់ដែលមានអាយុ ៦០ឆ្នាំឡើងទៅ គឺមាន ៦,៣៤% ស្មើនឹង ៨៤៨,៩១១នាក់។ នៅឆ្នាំ២០៣០ ចំនួនមនុស្សចាស់ ត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងកើនឡើងដល់ ១១,០១% ស្មើនឹង ២.០២៤.១៧១នាក់។
ការលើកឡើងរបស់លោក ពៅ ប៊ុនជី អំពីបញ្ហាមនុស្សចាស់ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងគោលនយោបាយរបស់គណបក្សនយោបាយនៅកម្ពុជា ទាំងគណបក្សកាន់អំណាច និងគណបក្សប្រឆាំង។
សេចក្ដី ប្រកាសរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកនៅប្រទេសប្រេស៊ីល ឆ្នាំ១៩៩៦ ចែងថា បញ្ហាមនុស្សចាស់ គឺជាបញ្ហាអភិវឌ្ឍន៍។ មនុស្សចាស់ដែលមានសុខភាពល្អ គឺជាប្រភពសម្រាប់គ្រួសារ សហគមន៍ និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគាត់។ បញ្ហានេះហើយ ដែលទាមទារឱ្យប្រទេសនានា នៅលើសកលលោក យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជីវិតរស់នៅល្អប្រសើរសម្រាប់មនុស្សចាស់។ ប្រទេសកម្ពុជា ក៏ជាហត្ថលេខីមួយ នៃផែនការសកម្មភាពអន្តរជាតិ ឆ្នាំ២០០២ ដើម្បីជួយមនុស្សចាស់ដែរ៕
No comments:
Post a Comment